Sæluvika

Í dag var svokölluð veðurleysa í höfuðborginni; logn, þurrt og skýjað. Frá höfuðstöðvum ættarinnar á erlendri grundu berast fréttir af miklum  hitum. Þessar meintu höfuðstöðvar eru í Horsens á Jótlandi - skammt frá Jósku heiðunum, þeim stað sem Danir hugðust senda Íslending til -alla með tölu - á sínum tíma. Ættmóðirin á staðnum kveðst halda síg í skugga trjáa nú um stundir; hér þarf nú ekki að draga sig í skuggann  - svo náttúrulegur er hann.

Ég fékk fyrirspurn varðandi ,,vikurnar"  sem sem stjórna lífi okkar þetta árið; gjafavika er vikan sem lyfjagjöf  fer fram og sæluvika er síðan næsta vika á eftir; sú vika er yfirleitt betri og oftast bara þrusugóð.  Gjafavikan tekur örlítið í enda eru lyfin ekki beint heilsubótarefni; frumudrepandi lyf sem veikja eða drepa nýjar frumur í líkamanum og draga úr manni mátt og hafa í för með sér ýmsar aukaverkanir.  En allt gengur þetta nú ágætlega held ég en hef reyndar ekki staðið í þessu áður og veit satt að segja ekket hvernig þetta á að vera - vantar viðmið. Núna er sæluvika.

Húsið við Austurbrún 21 er nýmálað  og  aldeilis munur að sjá það. Frunsurnar frá síðasta ári horfnar og eins og þungu fargi hafi verið létt af því, það ljómar eins og nýútsprungin rós. Merkilegt hvað nánasta umhverfi hefur mikil áhrif á mann og undirstrikar mikilvægi þess að hlúa vel að því sem næst manni er.  

Ekki meira í dag.

Maja